ΡΟΔΟΠΗ

ΔΙΑΔΡΟΜΗ: ΦΑΡΑΣΙΝΟΣ - ΚΑΤΑΡΡΑΚΤΕΣ - ΖΑΓΚΡΑΤΕΝΙΑ -– ΠΑΡΘΕΝΟ ΔΑΣΟΣ (Χάρτης)

ΔΥΣΚΟΛΙΑ: B

ΩΡΕΣ: 10-11

Η διαδρομή αυτή είναι από τις ομορφότερες που μπορεί να πραγματοποιήσει κανείς στην χώρα μας, γνωρίζοντας τα σπάνιας ομορφιάς δάση της δυτικής Ροδόπης. Η περιοχή αυτή παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον για την πλούσια πανίδα και χλωρίδα της μοναδική σε όλη την Ευρώπη. Για αυτό τον λόγο επιβάλλεται η είσοδος μας στον χώρο αυτό να είναι όσο το δυνατόν πιο διακριτική. Δεν θα πρέπει να κινούμαστε έξω από τα μονοπάτια ή τους δασικούς δρόμους και γενικά να αφήνουμε ίχνη της παρουσίας μας. Για την είσοδο στο Παρθένο δάσος απαιτείται άδεια από το δασαρχείο Δράμας.

Από την Δράμα κατευθυνόμαστε προς Παρανέστι και από εκεί στρίβουμε με κατεύθυνση τα Θερμιά και το Δάσος Φρακτού. Μόνο τα 6 πρώτα χιλιόμετρα είναι άσφαλτος άλλα και ο χωματόδρομος που ακολουθεί είναι καλής βατότητας τους καλοκαιρινούς μήνες. Κινούμαστε δίπλα από το Διαβολόρεμα, περνάμε το υπό κατασκευή φράγμα και μετά από 30 χμ περίπου φτάνουμε στην γέφυρα της ρεματιάς του Φαρασινού. Αμέσως μετά την γέφυρα ο δρόμος συνεχίζει για τα θερμά λουτρά στα Θερμιά ενώ ένας άλλος δρόμος φεύγει δεξιά πηγαίνοντας παράλληλα με το ποτάμι.

Ακολουθούμε αυτόν τον δεύτερο δρόμο για 1.30 περίπου όπου σταματά και αρχίζει μονοπάτι πάνω από μικρό τοξωτό γεφύρι. Το μονοπάτι είναι αρκετά καθαρό και βαδίζει μέσα σε χαμηλή βλάστηση με δρυς και οξιές στην αριστερή πλευρά της ρεματιάς και σε 1 ώρα περίπου περνά από την δεξιά πλευρά της ρεματιάς πάνω από όμορφο τοξωτό γεφύρι. Αν το καλοκαίρι είναι προχωρημένο καλά είναι να πάρουμε από εδώ νερό. Συνεχίζουμε στο μονοπάτι που αρχίζει να ανηφορίζει. Συναντάμε μια διασταύρωση. Το αριστερό σκέλος οδηγεί σε μια καλύβα κυνηγών. Εμείς ανηφορίζουμε δεξιά μπαίνοντας σε δάσος οξιάς. Στο υπόλοιπο κομμάτι της διαδρομής κινούμαστε ελαφρώς ανηφορικά παράλληλα με το ποτάμι και σε υπόσταση 100μ ψηλότερα. Στην διαδρομή συναντάμε πέτρινα πεζούλια, δείγμα ότι αυτά τα μέρη κατοικούνταν πριν το πόλεμο. Από ντόπιους μαθαίνουμε ότι εδώ παλιά υπήρχαν κτηνοτροφικοί οικισμοί, ενώ τα δάση περιορίζοντας μόνο μέσα στα ρέματα. Θαυμάζουμε γύρω μας την οργιαστική βλάστηση που έχει φυτρώσει στα πιο απίθανα μέρη ακόμα και στις πιο απότομες ορθοπλαγιές. Σε ορισμένα σημεία το μονοπάτι είναι δυσδιάκριτο άλλα με λίγη προσοχή δεν το χάνουμε. Μετά από 2 ώρες περίπου από το γεφύρι βγαίνουμε σε δασικό δρόμο που έχει κλίσει από την βλάστηση. Έχουμε κατέβει πια χαμηλά λίγα μέτρα πάνω από το Αχλαδόρεμα και σε 30’ περίπου ακολουθώντας τον δρόμο φτάνουμε σε διασταύρωση με μεγάλο δασικό δρόμο που διασχίζει το ποτάμι και ανηφορίζει δεξιά. (Σύνολο 5 ώρες)

Ακολουθούμε για λίγο αυτό τον δρόμο ώσπου συναντάμε πινακίδα του δασαρχείου που σημειώνει το μονοπάτι για τους καταρράκτες. Το μονοπάτι ανηφορίζει και φτάνει σε μια διασταύρωση. Το αριστερό σκέλος οδηγεί στον πρώτο καταρράκτη τον οποίο προσεγγίζουμε σε 10 λεπτά περίπου. Γυρίζουμε πάλι στην διασταύρωση και συνεχίζουμε τον ανήφορο για τον δεύτερο καταρράκτη. Παραπάνω η σήμανση είναι κακή και υπάρχει περίπτωση να το χάσουμε. Σε αυτό το σημείο το μονοπάτι ανηφορίζει με μεγάλα ζιγκ-ζακ στην πλαγιά και αφού κερδίσει λίγο ύψος κατηφορίζει τελικά προς τον δεύτερο πανέμορφο καταρράκτη. Αυτοί οι δύο καταρράκτες έχουν ύψος περίπου 5 μέτρα. Ο τρίτος όμως είναι πολύ πιο θεαματικός καθώς πέφτει κλιμακωτά από ύψος περισσότερο από 50μ. Από τον δεύτερο καταρράκτη ανηφορίζουμε απότομα στην πλαγιά μέχρι να βρούμε το μικρό μονοπάτι που τραβερσάρει μια σάρα και οδηγεί τελικά σε ένα σημείο όπου μπορούμε να θαυμάσουμε τον τρίτο καταρράκτη. Το τοπίο εδώ είναι πραγματικά ξεχωριστό με θεόρατα βράχια να ξεπηδούν μέσα από μια καταπράσινη θάλασσα. Λίγα τοπία στην Ελλάδα μπορούν να συγκριθούν με αυτό εδώ. Κατηφορίζουμε τελικά το μονοπάτι και βγαίνουμε ξανά στον δασικό δρόμο. Τον ακολουθούμε με αντίθετη κατεύθυνση και φτάνουμε ξανά στο Αχλαδόρεμα. (Σύνολο 1.30)

Περνάμε το ρέμα και συνεχίζουμε τον δασικό δρόμο με κατεύθυνση το δασικό χωριό στην Ζαγκραντένια. Σε λίγο συναντάμε το ρέμα Τζάκι. Εδώ υπάρχει μονοπάτι που ανηφορίζει στην ράχη αριστερά από το ρέμα και βγαίνει τελικά στην διασταύρωση κάτω από την Ζαγκραντένια. Το μονοπάτι όμως πιο πάνω κλίνει και χρειάζεται λίγη φαντασία. Από το δρόμο χρειαζόμαστε 1.30 για την διασταύρωση (περίπου 6χμ) ενώ από το μονοπάτι 1 ώρα. Φτάνουμε τελικά στην διασταύρωση πάνω σε μια ράχη ντυμένη με όμορφα μαυρόπευκα και κοκκινωπά δασόπευκα. Ο δρόμος που ανεβαίνει από τους καταρράκτες συνεχίζει για την Ζαγκραντένια ενώ ένας άλλος δρόμος ανηφορίζει με αντίθετη κατεύθυνση προς το φυλάκιο. Κατηφορίζουμε λίγο σε μια ρεματιά και ανηφορίζουμε αμέσως στις παράγκες του Δασαρχείου (30-45 λεπτά περίπου από την διασταύρωση). Εδώ υπάρχει νερό και μπορούμε να διανυκτερεύσουμε. (Σύνολο 2 - 2.30 ώρες)

Από το δασικό χωριό ακολουθούμε τον δασικό δρόμο που ανηφορίζει με κατεύθυνση το παρθένο δάσος Φρακτού στις πλαγιές του βουνού Κουσλάρ. Μέχρι το φυλάκιο κάτω από την κορφή Ντελιμπόσκα (1953μ) είναι 12 χμ, περίπου 2.30 ώρες πορείας άλλα το τοπίο είναι μοναδικό. Στην πρανή του δρόμου θαυμάζουμε υπέροχα αγριολούλουδα. Το δάσος εδώ είναι μικτό από οξιές, δασόπευκα και ερυθρελάτες. Η Ερυθρελάτη (Picea Abies) είναι σπάνιο δέντρο στην Ελλάδα που φυτρώνει μόνο στην Ροδόπη. Τις ξεχωρίζουμε από το φύλλωμα της που σχηματίζει «κουρτίνες» ενώ τα κουκουνάρια της γέρνουν προς τα κάτω. Επίσης διακρίνουμε διάσπαρτες Σημύδες ένα δέντρο που μοιάζει με την Λεύκα και επίσης φυτρώνει μόνο στην Ροδόπη. Αδυνατείς να πιστέψεις ότι αυτά τα βουνά πριν το πόλεμο ήταν απέραντα βοσκοτόπια. Τελικά μετά από 1.30 ώρα πορεία φτάνουμε στην είσοδο του παρθένου δάσους όπως μας πληροφορεί η πινακίδα του δασαρχείου. Αν περάσουμε αρκετά πρωί δεν αποκλείεται να συναντήσουμε κάποιο ζαρκάδι, αγριογούρουνο η αρκούδα. Αρχίζουμε τώρα να κατηφορίζουμε φτάνοντας σε λίγο στο Λυκόρεμα και παίρνουμε τον τελικό ανήφορο για την κορυφή. Φτάνουμε στην ξύλινη παράγκα και αρχίζουμε να ανηφορίζουμε στο μονοπάτι που ξεκινά πίσω της. Σε 15 λεπτά περίπου είμαστε στα σύνορα με την Βουλγαρία και ακολουθώντας το αυλάκι της συνοριακής γραμμής προσεγγίζουμε την πανέμορφη κορυφή Ντελιμπόσκα. Από εδώ η θέα προς ολόκληρη την οροσειρά της Ροδόπης (τα 2/3 της οποίας ανήκουν στην Βουλγαρία) είναι απερίγραπτη. Στα νότιο-δυτικά διακρίνεται το Φαλακρό και στο βάθος το Παγγαίο, στα ανατολικά το Γυφτόκαστρο και η οροσειρά της Κούλας και στα βόριο-δυτικά το Βουλγάρικο Πιρίν. Κατεβαίνοντας πάλι στην παράγκα μπορούμε να ακολουθήσουμε ένα μονοπάτι που οδηγεί σε μπαλκόνι με φανταστική θέα προς την άγρια χαράδρα του Αγριόγιδου. (Σύνολο 2.30 ώρες)

Η επιστροφή γίνεται από τον ίδιο δρόμο μέχρι την διασταύρωση μετά την Ζαγκραντένια. Παίρνουμε το δεξί σκέλος και σε λίγο (2 χιλιόμετρα) φτάνουμε στο φυλάκιο. Από εκεί ο δρόμος ανηφορίζει για 1 χμ μέχρι μια κορυφή όπου υπάρχει και νερό. Ακολουθεί κατηφορική πορεία 11 χμ μέχρι την τοποθεσία «Ζ» όπου είναι η διασταύρωση για το δάσος Ελατιάς (Καρά Ντερέ). Παίρνουμε το αριστερό σκέλος που κατηφορίζει μετά από 6 χμ στα ιαματικά λουτρά των Θερμιών. Αξίζει τον κόπο να περπατήσουμε μέχρι εδώ αν και τους καλοκαιρινούς μήνες μπορούμε εύκολα να κάνουμε ώτο-στόπ. Η συνολική διαδρομή μπορεί να χωριστεί και σε 3 ημέρες με διανυκτερεύσεις στους Καταρράκτες και στην Ζαγκραντένια. (Σύνολο 6 ώρες - 33 χμ)